In de snelle, oppervlakkige concurrentie-wereld van vandaag leven veel mensen – bewust of onbewust – met het idee: ‘ik ben niet goed genoeg’. Je ziet dat ook overal opduiken in kranten, weekbladen en op het internet. Met de zoekwoorden: ‘ik ben niet goed genoeg’ vindt Google zowat 2 miljoen (alleen al Nederlandse) hits!
‘Ik ben niet goed genoeg’ is een echte energievampier, een plezier-blusser, iets wat ons ‘laag’ houdt en ontmoedigt. Het speelt altijd een rol in zaken als: verlegen zijn, ‘niet uit de verf komen’, stotteren, chronisch ontevreden zijn, zinloosheidgevoelens, angst, depressies, eenzaamheid, enz. Het ondermijnt onze moed en bereidheid om te doen wat nodig en goed voor ons is – het leven verliest steeds meer glans.
‘Ik ben niet goed genoeg’ is een uitdrukking van het gevoel minderwaardig te zijn. En dat doen we onszelf aan, want onze meningen en gevoelens zijn altijd het product van denken, van ons eigen denken. In woorden als ‘goed’, ‘genoeg’ en ‘minder’ zit een waardeoordeel over onszelf verborgen, en daarmee ook altijd een element van onszelf vergelijken met andere mensen, en daarmee breken we onszelf af!
Er is altijd wel iemand anders, waarvan we kunnen denken dat die op een of ander gebied beter is dan wij. Wij mensen zijn nu eenmaal allemaal anders. En als we dat ánders-zijn, misbruiken om onszelf naar beneden te denken, dan is het oppassen geblazen! Want als je eenmaal bent gaan geloven dat je tekortschiet als mens, doordat je dat zo lang tegen jezelf hebt gezegd, dan gaat dat niet zomaar vanzelf weer weg en blijft het steeds maar zo’n pijn doen.
‘Ik ben (wél) goed genoeg’? Ja, het lijkt misschien ‘logisch’ om dan tegen jezelf te gaan zeggen: “ik ben goed genoeg!”, maar hoewel dat misschien tijdelijk goed voelt, werkt dat op de duur niet echt: want in je binnenste blijft de twijfel broeien – je weet immers wel beter – je speelt dan gewoon een welles/nietes spelletje met jezelf!
En zelfs áls je jezelf toch even als ‘goed genoeg’ zou voelen, dan blijf je jezelf toch zien als
2e keus serviesgoed: want wie wil er nou goed genoeg zijn? Ik ben een zesje! Is dat fijn?
Pas dus op voor ‘genoeg! Dat is een gevaarlijk en fout woord! Dát is de oorzaak van alle problemen.Want ‘genoeg’ is altijd een door jezelf bedacht, te krap waardeoordeel over jezelf. Dat woordje ‘genoeg’ houdt jou klein zolang je het tegen jezelf blijft zeggen en,
let op: dat werkt dus precies gelijk met niet goed genoeg, als met wél goed genoeg!
Ja, ‘genoeg’ blijft jouw minderwaardigheidsgevoelens altijd voeden – en je wilt daar nou juist zo graag van af. Met ‘genoeg’ graaf je dus een kuil voor jezelf waar je niet meer uitkomt. Het is een verkeerde manier van denken over wat mensen zijn, over wat jijzelf als mens waard bent. Conclusie: het enige wat écht helpt om uit deze ontmoedigings-spiraal te stappen is dit: zorg ervoor dat je realistische denkbeelden over jezelf krijgt, over wat je écht waard bent als mens. Zoals deze:
Ieder mens is uniek, waardevol, hoort erbij en is een schatkamer vol met potentiële mens-eigenschappen van onschatbare waarde.
Daarom geldt ook: ieder mens is ‘onderweg’, net als ieder ander, nu en altijd. Want: wie heeft er ooit een ideaal mens ontmoet? Iemand die helemaal niks meer kan leren op het gebied van geduld, vriendschap, rechtvaardigheid, naastenliefde, eerlijkheid, medelijden, hulpvaardigheid, betrouwbaarheid, moed, verdraagzaamheid, alleen het goede in de mens te willen zien, gemeenschapszin, liefde voor de mensheid,…enz. ?
Nee, zo’n mens bestáát niet, weten we.
Alleen mummies zijn ‘klaar’; en die zijn inderdaad wèl: goed genoeg zoals ze zijn.
Iedereen is een lerend mens. En zo gaan we allemaal onze weg, vanaf ons startpunt als baby, naar een bewuste, volwassen persoonlijkheid, in de richting van een volmaakt mens. We zijn op die manier altijd onderweg, net zoals kinderen die op school van de ene naar de volgende klas gaan. En geen zinnig mens zal toch een kind ‘niet goed genoeg’ vinden, omdat het nog niet zo veel weet en kan, als later?
Dus: kun je het uniek zijn van iemand, uitleggen als minder waard of meer waard? Wat een rare gedachtekronkel eigenlijk. Wij mensen zijn toch geen stenen tuinbeelden, met een prijskaartje eraan waarop staat hoeveel we waard zijn? Wat een onzin!
Nee, wij mensen zijn altijd OK, precies zoals we zijn, op elk moment, nu en later. We zijn nooit beter, of slechter of minder waard of goed genoeg, maar altijd onszelf, op weg om onze schatten te ontdekken en te ontwikkelen.
Dát is niet zomaar een mening of een psychologisch idee, maar dat is een geboorterecht van ieder van ons, een kenmerk van mens-zijn, en een onwankelbaar fundament onder de gelijkwaardigheid van alle mensen.
En dit is ook de enige solide basis voor jouw gevoel van eigenwaarde, om in jezelf te gaan geloven, en voor zelfvertrouwen en meer moed. Want alleen dáármee raak je de behoefte kwijt om jezelf te spiegelen aan andere mensen.
Dus: ‘niet goed genoeg / wel goed genoeg’? Dat zijn schadelijke verzinsels, die thuis horen in de Consumentengids – over stofzuigers en smartphones – maar beslist niet van toepassing zijn op mensen. Weg met dat woord: genoeg! Wees ervoor op je hoede.
De vraag is dan: hoe kun je jezelf dat ‘inprenten’, dat je OK bent, precies zoals je bent ?
Lees dat en meer in: “Ik ben wie ik ben, een mens onderweg“